JONATHAN GRIFFIOEN deed met Wijk (2015) een opgemerkte intrede op het poëtische forum. Zijn bundel vertolkte, recht voor de raap, de troosteloze sfeer in een drukke Nederlandse woonwijk. Het commerciële centrum en de ogenschijnlijke welstand van de bevolking staan in schril contrast met het nihilisme van de hangjongeren, de lost generation in het laatkapitalistische Westen. Jeugdbendes vormden zelfs een soort van parallelle samenleving met eigen rituelen.
Dit artikel is enkel voor abonnees
Meld je aan als abonnee of abonneer je om verder te lezen op poeziekrant.be.