Wie enigszins vertrouwd is met het werk van VROUWKJE TUINMAN, zal het zijn opgevallen dat afscheid nemen een van de hoofdmotieven is. Afscheid van een huis, geliefde spullen, een geheugen, een collega, vriend of geestesgenoot. Daarbij heeft Tuinman aandacht voor iemands ‘beroemde laatste woorden’ of probeert ze diens ‘stem voor altijd vast te leggen’.