De recente historische ontwikkelingen in Oekraïne – de annexatie van de Krim in 2014 en vooral de brutale inval van het Russische leger in Kiev in februari 2022 – hebben er een ware explosie van dichterlijke creativiteit teweeggebracht. Poëzie werd een daad van verzet. De macht van het woord tegen het zinloos geweld van de oorlog. Poëzie als boodschap van hoop, of als tijdsdocument om de beelden vast te leggen, de verhalen te vertellen. Dichters begonnen massaal hun werk te posten op sociale platforms en stuurden het, vaak reeds in vertaling, de wereld in. Zo ontstond het online project nowarpoetry. Ook deze gedichten van Irina Ivantsjenko bereikten ons langs die weg.