De adembenemende bundel Oerhert van Astrid Haerens ‘begint wanneer je gaat rennen’. Als je rent, kom je niet alleen vooruit, maar begin je ook hoe langer hoe meer je lichaam te voelen. Dat geldt ook voor de lezer van deze bijzondere bundel. Je wordt voortgestuwd door een innerlijke noodzaak verder te lezen, happend naar de rijke taal en beelden als naar adem, tot je uiteindelijk hijgend ergens in een ruimte naar een raam loopt, waar de zee is bevroren en uit het ijsoppervlak het kolossale gewei van het hert uitsteekt.

Dit artikel is enkel voor abonnees

Meld je aan als abonnee of abonneer je om verder te lezen op poeziekrant.be.