Wat is er gepaster in tijden van knuff elcontacten en huidhonger dan een poëziebundel met als titel huiden? De debuutbundel van Julie Beirens steekt meteen van wal: ‘drie melktanden geleden stond je op een voetbalkalender / rond je hoofd een cirkel alsof je wilde zeggen van / moeder, ik ben er ook nog’. Die beklijvende beeldspraak, die zich in dit gedicht uit in de broze onschuld van melktanden en het hartverscheurende gevoel niet gezien te worden door je eigen familie, is een van de sterke punten van de bundel.