Vergeleken met de fonkelende werelden die we online bewonen kan de werkelijkheid al eens saai worden. Je vingers even over een scherm laten gaan, opent immers ‘eindeloze mogelijkheden’. Deuren naar crisisvrije oorden, waar je oneindig veel versies van jezelf kunt uitproberen, illusies cultiveren. Die ongeziene technologische vooruitgang en bovenal de versnelling die ermee gepaard gaat, stelt de hedendaagse poëzie voor een grote uitdaging. Hoe geef je die overrompelende revolutie een plaats in een ‘traag’ genre als het gedicht? Enkele jonge auteurs, denk maar aan Dominique De

Groen en Maxime Garcia Diaz, bedachten voor de internetervaring ondertussen eigenzinnige vormen.