In onze cultuur zien we met één oogopslag of een tekst proza of poëzie is. Bij proza zien de pagina’s er voller uit. De regels vullen de pagina vanaf de linker- tot de rechterkantlijn en van de bovenste tot de onderste marge. Bij poëzie zien we veel meer wit rondom de zetspiegel (het bedrukte gedeelte). Alleen de linkerkantlijn ligt vast, rechts vormt de vrije regelval een rafelrand, strofen zijn van elkaar gescheiden door witregels. Ieder nieuw gedicht begint normaliter op een andere bladzijde.