De gedichten in Trapezista van Anne van Amstel laten zich lezen als een kleine novelle, een verhaal vanuit de nok van het circus. De trapezewerkster beschouwt vanuit de hoogte haar medeartiesten, haar liefdes, haar publiek en de beer die niet meer mag dansen, maar die ook niet zonder kan. Maar toch is deze soms wonderlijke poëzie veel meer dan slechts een verhaal.
Dit artikel is enkel voor abonnees
Meld je aan als abonnee of abonneer je om verder te lezen op poeziekrant.be.