Of Arno Van Vlierberghe in de toekomst nog als ‘dichter’ door het leven wil gaan, is twijfelachtig. Nadat hij in zijn debuutbundel Vloekschrift (2017) al afrekende met de narcistische en melancholische poëzie die tegenwoordig in onze contreien de boventoon voert, gaat hij in Ex Daemon nog een stap verder.
Dit artikel is enkel voor abonnees
Meld je aan als abonnee of abonneer je om verder te lezen op poeziekrant.be.