De ondertitel van Oude, koude nachten, de nieuwe bundel van Patrick Conrad, luidt memoires in 100 gedichten. Dat schept verwachtingen. Gaan wij de dichter nu eindelijk in zijn ziel kunnen kijken? Of sneuvelen de koele feiten in de lyriek, een genre immers dat welhaast per definitie vlucht in beelden en meerduidigheid?
Dit artikel is enkel voor abonnees
Meld je aan als abonnee of abonneer je om verder te lezen op poeziekrant.be.