In Pieter Boskma’s nieuwe bundel, Het gelijk van honderd tegelijk zingende bossen, is het winter. Een strenge winter in een wereld die op het randje van de ondergang bungelt. Gelukkig zorgt de dichter zelfs in deze deprimerende, misselijkmakende maatschappij voor een dosis humor, originaliteit, en misschien zelfs voorzichtige troost.
Dit artikel is enkel voor abonnees
Meld je aan als abonnee of abonneer je om verder te lezen op poeziekrant.be.