Hoe vergevingsgezind wil en kan je als lezer van een bundel zijn? In het midden van mezelf woont een elf van Geert De Kockere (1962) verveelt en verrast, treft raak en mist jammerlijk. Sommige gedichten vragen erom gebloemleesd te worden, andere wil je liever snel vergeten. Daarmee maakt de bundel het titelgedicht waar: ‘In het midden van mezelf / woont een elf. (…) Maar soms wordt hij een trol. / In mijn diepste donkerste hol’.

Dit artikel is enkel voor abonnees

Meld je aan als abonnee of abonneer je om verder te lezen op poeziekrant.be.