Ingeklemd tussen de gedichten ‘Haven’ en ‘Eerste zee’ ligt de poëzie van Lieve Desmet (1958) voorwaardelijk voor anker. In In de wind staan onderzoekt ze waar een mens staat die zich herinnert, afscheid neemt en na verlies weer verder moet.

Dit artikel is enkel voor abonnees

Meld je aan als abonnee of abonneer je om verder te lezen op poeziekrant.be.