Over BERNARD DEWULF zou je kunnen stellen dat hij een spaarzaam dichter is die ondanks een lange staat van dienst pas aan zijn derde bundel toe is. Maar dat klopt niet helemaal, want behalve Waar de egel gaat (1995), Blauwziek (2006) en Naar het gras (2018) heeft Dewulf talloze beschouwingen en herinneringen neergeschreven waarin een lyrische stem de toon zet.
Dit artikel is enkel voor abonnees
Meld je aan als abonnee of abonneer je om verder te lezen op poeziekrant.be.