‘De straatlantarens gaven licht, maar hun schijnsel reikte niet ver,’ mijmert Bart Chabot in Blue whisky. Hetzelfde kan gezegd worden over het voetlicht waarin elke podiumdichter zich bevindt. Ook die aandacht is zeer plaatselijk. Is de voorstelling afgelopen, dan moet de artiest alleen naar huis. Chabots gedichten lijken vaak te ontstaan op de terugweg.
Dit artikel is enkel voor abonnees
Meld je aan als abonnee of abonneer je om verder te lezen op poeziekrant.be.