‘Niets, maar dan ook niets weegt op tegen een enkel goed geslaagd vers. De poëzie blijft mijn reden van bestaan’, verklaarde Guy Goffette, op 18 april 1947 geboren te Jamoigne in Belgisch Lotharingen. Hij deed die uitspraak in een interview naar aanleiding van zijn romandebuut, Un été autour du cou (2001 – De lichte last van een zomer, 2004). Over het verschil tussen roman en gedicht zegt hij voorts: ‘Volgens mij werkt de romancier als een componist die vormgeeft aan een partituur waarin alles bij elkaar past en op elkaar inspeelt, dus waarin alles coherent is… De dichter daarentegen is een vogeltje dat eensklaps op de strijkstok van de violist gaat zitten, waardoor plots een onbedoelde noot weerklinkt.’
Dit artikel is enkel voor abonnees
Meld je aan als abonnee of abonneer je om verder te lezen op poeziekrant.be.