Alleen al de titel van Anke Sendens poëziedebuut, Gezwommen worden, is mooi. Want terwijl wij zwemmen, terwijl wij denken dat we zwemmen, worden we gedragen door iets dat veel groter is, iets waardoor wij ‘gezwommen worden’. Ik hou erg van poëzie die dit ‘grotere’, dit dragende, aanwezig weet te stellen of voelbaar te maken. De poëzie in Gezwommen worden kan dat, want na de belofte van de titel stellen de gedichten binnenin geenszins teleur.