Een van de meest opmerkelijke gedichten in Duikvlucht van WIM VANDELEENE plaatst de Bijbelse mythe van de toren van Babel in een moderne context. Het heet ‘De werf van Babel’: een bouwwerf zoals we die nu zo vaak aantreffen, met ‘de torenkraanbestuurder in de wolken’, met beneden ‘mieren van mensen’, arbeiders uit zoveel verschillende landen die ‘zich verliezen in gebaren’ en een tolk die afwezig blijft. Als de werf leegloopt, ziet de ik uit het gedicht zijn kans: ‘ik kies de toren en een taal als dak’. In het erop volgende gedicht wordt deze thematiek uitgediept: ‘het voordeel van hoogte, / het overzicht. het nadeel, / de ijle lucht en de symptomen.’ Die idee sluit dan weer naadloos aan bij wat verder in de bundel te lezen staat: ‘uit zelfbehoud zonder ik mij af.’
Dit artikel is enkel voor abonnees
Meld je aan als abonnee of abonneer je om verder te lezen op poeziekrant.be.