Soms kom ik literaire werken tegen waarvan de geraffineerdheid me zelfs na het lezen in hun greep houdt. Dit is een van die werken. Placebomens is een oxymoron – een georganiseerde slordigheid. Het vergt wat tijd om te wennen aan het haast ongeduldige ritme van de zinnen, maar Emma van Hooffs debuutbundel is veelbelovend. Hierin belicht de dichter het verschil in de overeenkomsten en de overeenkomst in verschillen, en laat ze zien ‘dat ze beide onderdeel zijn van iets groters’: de geschiedenis schuift ze naar voren en het heden naar achteren, waarbij het vergankelijke individu als emulgator functioneert .