Een dichtbundel bomvol God, dat kom je toch niet vaak meer tegen. Ik bedoel: gewoon, God. Bijvoorbeeld: ‘Je bent rustig aan het swipen op Tinder en plots kijk je recht in het gezicht van God’. Zulke dingen beleef je in Vervoersbewijzen, de tweede dichtbundel van Tijl Nuyts. Steeds breekt de eeuwige God door de vluchtige, troosteloze dagelijksheid heen. Maar kunnen God en de wereld elkaar nog wel verstaan?