‘Elk gedicht van Kees Spiering kun je zien als een begin dat de lezer uitnodigt om verder te gaan, om anders te kijken en te voelen, om eigen gevoelens onder ogen te zien en uit te diepen.’ Met deze zin eindigde ik mijn recensie van Spierings vorige bundel, Jij begint (2018), die de dichter zelf typeerde als ‘dwalen door de tijd.’ Anders kijken, voelen en de tijd vormen ook in Nog lang geen later de rode draad.