In wilde dood schrijft marwin vos over verlies en rouw. In directe taal en in ritmische verzen onderzoekt ze wat het betekent om te willen sterven en hoe je te verhouden tot zelfmoord als nabestaande terwijl je zelf midden in het proces zit: ‘zit je er middenin en tegelijk erbuiten / probeert iets te naderen wat je al omgeeft.’

Dit artikel is enkel voor abonnees

Meld je aan als abonnee of abonneer je om verder te lezen op poeziekrant.be.