Wie verbeelding heeft, heeft weinig anders nodig. De cover van Wij zijn even naar de verte van Erik van Os (1963) en illustrator Tineke Meirink (1972) nodigt meteen uit tot mijmeren: twee stenen, een blauwgeverfd houten plankje en enkele minuscule computertekeningen toveren een rotseiland in zee, met een eenzaam huisje op de top. Het is een plek waar je opnieuw leert te kijken – net als in de beelden en gedichten uit de bundel.
Dit artikel is enkel voor abonnees
Meld je aan als abonnee of abonneer je om verder te lezen op poeziekrant.be.