Piet Gerbrandy is misschien wel de interessantste dichter van dit moment. Niet alleen is hij ongekend productief, ook blijft hij zichzelf constant vernieuwen. In de afdeling ‘As’ in zijn bundel Vloedlijnen (2018) vinden we een tragedie; Steencirkels (2017) is een epos. In zijn nieuwe bundel Niets dan dit neemt Gerbrandy het leerdicht onder handen.
Dit artikel is enkel voor abonnees
Meld je aan als abonnee of abonneer je om verder te lezen op poeziekrant.be.