Er komt een moment dat je met jezelf overblijft, dat je alleen naar binnen kunt kijken, naar wie je was of wat er van je over is. Johanna Pas beschrijft in Was, of hoe ik mijn huid verloor zo’n proces van introspectie. Parallel hieraan staat de bundel Voor mij alleen, die ze met pianiste Lies Colman en fotograaf Koen Broos samenstelde, geïnspireerd op de muziek van de Belgische componist Guillaume Lekeu (1870–1894). Beide bundels tonen op hun eigen wijze de eenzame mens die teruggeworpen is op zichzelf, maar niettemin verlangt naar verbinding met de ander.

Dit artikel is enkel voor abonnees

Meld je aan als abonnee of abonneer je om verder te lezen op poeziekrant.be.