De westerse lyriek heeft een merkwaardige ontwikkeling doorgemaakt: een bij uitstek sociaal genre is veranderd in een bijna solipsistische bezigheid. De lyricus, die ooit de spreekbuis van zijn gemeenschap was, heeft zich teruggetrokken in de ivoren toren van het eigen ik.
Dit artikel is enkel voor abonnees
Meld je aan als abonnee of abonneer je om verder te lezen op poeziekrant.be.