Het poëzielandschap is een zeer dynamisch gegeven. Allianties worden gesmeed, er worden heroïsche gevechten geleverd, collectieven worden opgericht en vallen weer uit elkaar, dichters vallen elkaar het ene moment in de armen en zetten zich een volgend moment met de meest pittige bewoordingen tegen elkaar af. Dirk van Bastelaere en Erik Spinoy vormen ontegensprekelijk een mooi voorbeeld van twee dichters die een tijdlang in elkaars poëtisch universum vertoefden, maar uiteindelijk met elkaar braken.

Dit artikel is enkel voor abonnees

Meld je aan als abonnee of abonneer je om verder te lezen op poeziekrant.be.